என் சமையலறையில்....

என் சமையலறையில்....

நம்ம இணைய நண்பர்கள் சுடுதண்ணி வைப்பது எப்படி, அடுப்பு பற்ற வைப்பது எப்படி,அவித்த முட்டை சமைப்பது எப்படின்னு அசத்தறாங்க. நாம சும்மா இருந்தால் எப்படி. அதான் நான் சமைக்கிற அழகை நீங்க தெரிஞ்சிக்க ஒரு பதிவா போட்டிருக்கேன் 

பேச்சிலர் லைப் ல எவ்வளவோ அட்ராசிட்டி இருக்குங்க. அதுல கிச்சன் னு ஒரு டிபார்ட்மெண்ட்  இருக்கு பாருங்க. அங்கே ஒரு மணி நேரம் செலவு பண்ணாதவங்க அன்னைக்கு முழுக்க சாப்பாட்டுக்கு லோல் பட்டே ஆகணும் என்பது விதி . அந்த ஒரு மணி நேர கிச்சன் கலாட்டாக்களை பற்றி தான் நாம இப்ப சமைக்க போறோம் சீ பார்க்க போறோம்.எனக்கு கிடைச்ச 
அனுபவத்துக்கு கிச்சன்க்கு வாய்  இருந்தாலே சிரிச்சிடும். நீங்க சிரிக்க மாட்டீங்களா என்ன ?

நைட் படுக்கிறப்ப, நாளைக்கு என்ன சமைக்கலாம் னு மனசுக்குள்ளேயே கணக்கு போட்டுட்டு படுப்பேன். அந்த ஓபனிங் எல்லாம் நல்லா  தான் இருக்கும்.ஒரு ஸ்பூன் அளவு உதாரணம் சொல்லணும்னா, ஒரு நாள் சுண்டல் செய்யலாம் னு கொண்டக்கடலை முதல் நாள் இரவே ஊற வச்சிட்டு வந்து படுத்தேன். அடுத்த நாள் காலையிலே போய் பார்த்தா ஊறவே இல்லை பாத்திரத்தில் போட்டது போட்ட படியே இருக்கு. எப்படி ஊறும். நான்  தான் தண்ணீர் ஊற்ற மறந்துட்டேனே.

 தண்ணின்னு சொன்னவுடன் தான் ஞாபகம் வருது.ஒரு நாள் கிச்சன் மேடைல இருந்த அரிசி பாத்திரத்தில் தண்ணீர் ஊத்தறதுக்கு பதிலா எரிஞ்சிட்டிருக்கிற அடுப்பில் ஊற்ற போயிட்டேன்.இன்னொரு நாள், நைட் செம பசியோட வந்து சமைக்கலாம் னு எண்ணெய் சட்டியை கழுவிட்டு அவசரத்தில் அப்படியே அடுப்பில் வச்சிட்டேன் தண்ணீர் பட்டு அடுப்பு  அணைஞ்சுடுச்சு. காஸ் ஸ்டவ்வை துடைச்சு எரிய வைக்க முயற்சி பண்ணி பார்க்கிறேன் முடியல.வேற வழியில்லாம பசி என் வயிற்றை கிள்ள, பசியை நான் கிள்ள இப்படியே இரவு கழிஞ்சது 

எனக்கு குக்கர்ல வைக்கிற சாதம் பிடிக்காது. அதனாலே பழைய கால முறைப்படி சாதம் கொதிக்க வச்சி தான் வடிப்பேன்.சாதம் சரியான பதத்திற்கு வந்துருச்சானு  பார்க்கிறதுக்கு ஒரு சோறு பதம் எடுத்து பார்ப்பாங்க இல்லீங்களா. நான் டைரெக்டா வாயில போட்டே பார்த்துட்டேன். நாக்குல சூடு போட்ட மாதிரி ஆகி போச்சு. பாத்திரத்தை எடுத்து வடிக்க போறப்ப நான் ஒரு கத களி ஆட்டமே ஆடிருவேன். பின்னே ரெண்டு கையிலயும் அந்த வடி  தண்ணீர் சூடு பட்டால் டான்ஸ் தானே ஆட முடியும்.  ஒரு நாள் வடிச்ச சாதத்தை சாப்பிடறப்ப சாதம் ரொம்ப கம்மியா  இருந்துச்சு. சரி  இன்னிக்கு ஆண்டவன் நமக்கு இந்த அளவு தான்னு எழுதியிருக்கான் போலிருக்கு னு நினைச்சுகிட்டேன்.அப்புறம் பார்த்தா தான் தெரியுது பாதி சாதம் அந்த வடி தண்ணீர் லேயே விழுந்திருக்குனு. இது சாதத்தோட வரலாறு னா, சாம்பார் கதை இன்னும் டெரரா ல இருக்கும்.

ஒரு நாள், சாம்பார் பொடி டப்பா ஓபன்பண்ணி (ஸ்பூன் இல்லாதலால்) 

 மிளகாய் பொடி லைட்டா தூவினேன். மிளகாய் பொடி வெளில வர ஆசைப்பட்டு, மொத்தமா சாம்பார்ல விழுந்துருச்சு. உடனே கரண்டியை போட்டு (நல்ல வேளை அவசரத்தில கையை போடலை ) முடிஞ்ச வரை எடுத்துட்டு கொதிக்க வச்சி இறக்கினேன். இருந்தும் அன்னிக்கு எனக்கு கிடைச்சது மிளகாய் சாம்பார்

இதை விட மிக பெரிய காமெடி என்னன்னா நான் உப்புமா கிண்டறது தான். ஒண்ணு தண்ணீர் ஜாஸ்தியா போயிடும். இல்ல கம்மியாகிடும். ஒரு நாள் இப்படி தான் எண்ணெய் சட்டி வச்சி நான் வேகமா கிண்டின கிண்டல்ல சட்டி கோபப்பட்டு, என்ன ரொம்ப தான் கிண்டறே நீ, ன்னு   கையோடு  வந்துடுச்சு. அதோடு மல்லுகட்டிட்டு இறக்கி வச்சி சாப்பிடறப்ப என் முக எக்ஸ்ப்ரேசன் எப்படி இருந்திருக்கும் னு நீங்க பார்க்கலியே. அது வசந்த மாளிகை சிவாஜி சார் ரத்தம் கக்குற போஸ் ஒண்ணு இருக்கு பாருங்க. அதுக்கு நிகரா இருந்துச்சு

இப்படி தான் தினம் ஒரு அனுபவத்தை கிச்சன் எனக்கு ப்ரெசென்ட் பண்ணிட்டிருக்கு 

 FINAL PUNCH 

 இந்த பதிவு டைம் பாஸ் 19-10-2013 இதழ்ல " இது பேச்சிலர் சமையல்" என்ற தலைப்புல வெளி வந்தது. நன்றி டைம் பாஸ் 

ஆர்.வி.சரவணன் 

வெற்றிக்கோட்டில் மோகன்குமார்

வெற்றிக்கோட்டில் மோகன்குமார்

இணைய நண்பர் மோகன்குமார் (என் ஊர்க்காரர்). அவரது வீடு திரும்பல் 
தளம் நான் விரும்பி படிக்கும் தளங்களில் ஒன்று. தினமும் அவர் பதிவு
எழுதிவதை பார்க்க எனக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கும்.
http://veeduthirumbal.blogspot.com/2013/12/2.html

வலைதளபதிவர்களின் முதல் திருவிழாவில் தான் இருவரும் சந்தித்து பேசினோம். இரண்டாவது  திருவிழாவில் அவர் எழுதிய வெற்றிக்கோடு நூல் (சுய முன்னேற்ற கட்டுரைகள்) வெளியானது. அவருக்கு வாழ்த்து சொன்னேன்.புத்தகம் வாங்கியதும் உடனே படித்தும் விட்டேன்.பதிவு எழுதுவதில் தான் தாமதமாகி விட்டது.

நான் இந்த புத்தகத்தை வாங்கியவுடன் படிப்பதற்காக ரயிலில்  கொண்டு சென்ற போது எங்களுடன் தொடர்ந்து ரயிலில் வரும் முதியவர் ஒருவர் படிப்பதற்கு கேட்டார். கொடுத்தேன். இருந்தும் வார இதழ் என்றால் 
பரவாயில்லை. இது கட்டுரை தொகுப்பு.  45 நிமிடத்தில் அவர் என்ன படித்து விட முடியும் என்ற எண்ணம் எனக்கு. ரயில் சென்று சென்டரல் அடையும் போது அவர் புத்தகத்தை திருப்பி கொடுத்ததோடு மட்டும் இருந்திருந்தால் இங்கே அதை குறிப்பிட வேண்டிய அவசியம் இருந்திருக்காது.  அப்படி அவர் என்ன சொன்னார் இந்த பதிவின் கடைசியில் பார்க்கலாமே

மோகன் குமார் புத்தகத்தை பற்றி பார்க்கலாம் 

ஒரு நல்ல ஐடியா கிடைப்பதே கஷ்டம் அதனை கடைசி வரை கொண்டு செல்ல வேண்டியது அந்த ஐடியா ஓனர்  பொறுப்பு

காலையில் விரைவாக எழும் பறவைக்கு தான் நிறைய இறை கிடைக்கிறது ஒரு முயற்சியை  பிறர் துவங்கும் முன் ஆரம்பித்தவர்கள் முன்னணியில்  இருப்பார்கள்

ஒரு விசயத்தை சரியாக செய்து முடிப்பது தான் நம் வேலை.நமக்கு பிடித்தமான ரிசல்ட் வந்தால் அது  ஒரு போனஸ் என்று எடுத்து கொள்ள வேண்டும்

கோபம் சங்கிலி தொடர் போல் அடுத்தவரையும் தொற்றி சென்று கொண்டே இருக்கும்.ஆனால் யாரேனும் ஒருவர் அதனை அப்படியே விழுங்க தான் வேண்டும்

பிறரின் வெற்றியில் நீங்களும் மகிழுங்கள்.பிறர்  முன்னேற்றத்தில்  நீங்களும் பங்கு பெறுங்கள்.உங்கள் முன்னேற்றம் இயல்பாய் நடக்கும்

எல்லோருக்கும் தர என்ன உண்டு என்னிடம் புன்னகையை தவிர

வாழ்க்கை என்ற நெடுந்தூர பயணத்தில் நமு முன் வரபோவது நம் குடும்பத்தார் மட்டுமே.உங்கள் இலக்கை உங்கள் குடும்பத்தாரும் அறிந்தால் நல்ல இலக்காய் இருக்கும் பட்சத்தில் அதன் சுமையை அவர்களும் சேர்ந்தே சுமக்க உங்கள் பாரமும் வலியும் குறையும்.இலக்கை அடைவது இன்னும் எளிதாகும்

கடவுளாலும் முடியாத ஒன்று உண்டு .
நடந்ததை மாற்ற அவராலும் முடியாது

சும்மா இருக்கும் மனம் சாத்தானின் இருப்பிடம். அதை சும்மா விட்டால் உங்களுக்கு செமையாய் வேலை வைத்து விடும்.அதனை உங்கள் வேலையாள் போல் நினைத்து நல்ல வேலைகள் தந்து கொண்டே இருக்க வேண்டும்

ஒரு வேலையை துவங்கும் வரை தான் தயக்கம்/ பிரச்னை.துவங்கிய பின்
அந்த வேலையே அதற்கு தேவையான வேலையை வாங்கி கொள்ளும்

பாராட்டி வளர்க்கப்படும் குழந்தை தன்னம்பிக்கையுடன் வளர்கிறது.திட்டி குறை சொல்லி ஒப்பீடு செய்து வளர்க்கப்படும் குழந்தை தாழ்வு மனப்பான்மையை பெறுகிறது

வாழ்க்கையென்ற வழுக்குப்பாறையில் ஏறும் போது கால்களை நன்றாக ஊன்றி, நம்மை கீழே  தள்ள தயாராக உள்ள காரணிகளை புறந்தள்ளி விட்டு   மேலேறுவோம்.

  
நான் இந்த புத்தகத்தை படிக்கும் போது பேனாவால் அடிக்கோடிட்டதில்
சிலவற்றை மட்டுமே  இங்கே குறிப்பிட்டுள்ளேன்.நம்மிடமுள்ள செயல்பாடுகளில் இருக்கும் தவறுகளையும் அதை  களையும் 
விதத்தையும், பின் பற்ற வேண்டிய நல்ல தன்மைகளையும்  அதனால் ஏற்படும் நன்மைகளையும்  இதில் குறிப்பிட்டிருக்கிறார் 
தன் அனுபவங்களுடன் சேர்த்து மிக எளிமையாய் 
  

புத்தகத்தை இன்னும் கவனமெடுத்து சிறப்பாக செய்திருக்கலாம். 
சில வரிகளை நீக்கி கட்டுரையை இன்னும் நச்சென்று அமைத்திருக்கலாம் என்றெல்லாம் குறிப்பிடுவதை விட , 

இப்போது ரயிலில் அந்த முதியவர் என்ன சொன்னார் என்பதை பார்ப்போம்.  "நான் ஒரு அத்தியாயம் படிச்சேன் நல்லாருக்கு அந்த அத்தியாயம் 
எனக்கு பொருந்துகிறது. எனக்கு நடந்தது"  என்றார். நானும் ஆர்வமாய் 
உடனே புத்தகத்தை புரட்டினேன்.  நீ கோபப்பட்டால் நானும் என்ற 
அத்தியாயம் தான் அது.

சுஜாதாவின் மத்யமர் சிறுகதை தொகுப்பு புத்தகத்தில்  மோகன்குமார் 
எழுதிய விமர்சன கருத்து இடம் பெற்றிருக்கிறது.இப்போது தன் எழுத்தில் உருவான புத்தகம் வெளியிடும் அளவுக்கு உயர்ந்து வந்திருக்கிறார். இது 
ஏதோ தற்செயலானது என்று நான் நினைக்கவில்லை.இல்லாமற் போகுமா சரித்திரத்தில் ஒரு சிற்றிடம் எனக்கு என்ற அவரது தளத்தின் கேப்சர் வரிகளின் தன்னம்பிக்கையோடு  அவர் உழைத்திருப்பதையே இது காட்டுகிறது. வாழ்த்துக்கள் மோகன் சார் 

FINAL PUNCH

இந்த பதிவுக்கு நான் தந்திருக்கும் தலைப்பு இரு வேறு 
பொருள்களை தருகிறது.

ஒன்று : வெற்றிக்கோட்டில் (என்ன சொல்லியிருக்கிறார்) மோகன்குமார் 

மற்றொன்று:  வெற்றிக்கோட்டில் (நிற்கிறார்) மோகன்குமார் 



ஆர் வி.சரவணன்

புண்ணிய ஸ்தலங்களை நோக்கி ஒரு பயணம்-4

புண்ணிய ஸ்தலங்களை நோக்கி ஒரு பயணம்-4
(மும்பை)

கார் ஏன் நிற்கிறது என்பதை தெரிந்து கொள்ள நான்  அப்போது தான் தூங்குவதற்கு முயற்சித்து கொண்டிருந்த  ஸ்ரீனிவாசன் சாரை  கேட்டேன்.  டிரைவர் தூக்கம் வருகிறது என்று கூறியதால் வண்டியை ஓரமாக நிறுத்த சொல்லி விட்டு தூங்கி ரெஸ்ட் எடுக்க சொல்லியிருப்பதாக சொன்னார். சாலையோரம் ஒரு டீ ஸ்டால் இருந்தது பல வாகனங்கள் வந்து நின்று இளைப்பாறி சென்று கொண்டிருந்தன. நான் நீங்க தூங்குங்க சார் நான் பார்த்துக்கிறேன் என்று சொல்லி விட்டு எழுந்து வெளி வந்து வாக்கிங் போல் கார் அருகிலேயே நிற்பதும் நடப்பதுமாக இருந்தேன் (தூக்க கலக்கத்துடனே) இரண்டு மணி நேரத்திற்கு பின் டிரைவர் கண் விழித்தார் உடனே முகம் கழுவி கொண்டு வண்டி ஸ்டார்ட்  செய்ய ஆரம்பிக்க நான்  சொன்னேன் ."எழுந்து வெளியில் வந்து ஒரு டீ சாப்பிட்டு ரிலாக்ஸ் பண்ணி கொள்ளுங்கள்" என்று. பின் கிளம்பினோம் 

டிரைவர்  மும்பைக்கு புதிது. மேலும் திரும்ப சோலாப்பூர்  செல்லும் போது தன்னால் ஓட்ட முடியாது என்பதால் தன நண்பரை வர சொல்லியிருந்தார் பன்வேல் என்ற இடத்திற்கு நாங்கள் சென்று கொண்டிருந்தோம் நடு நடுவே கண் விழித்து பார்க்கிறேன். முகவரி கேட்டு கொண்டிருக்கிறார்கள் ஒருமுறை கேட்டால் ஓகே ஒவ்வொரு முறை கண் விளிக்கும் போதா  கேட்பார்கள்  ஒரே இடத்திலே நின்று எவ்வவளவு மணி நேரமா அட்ரஸ் கேட்பீர்கள் என்றேன் கிண்டலடித்து. முரளி சொன்னார் 'சார் வர்ற வழியெங்கும் அட்ரஸ்  கேட்டுகிட்டு வரோம் என்றார். பார்த்து அதிகாலை நாலு மணிக்கு இப்படி மும்பைல இருக்கிற எல்லாரையும் அட்ரஸ் கேட்கிறேன் என்று எழுப்பி விட்டிற போறீர்கள் என்றேன் சிரித்த படியே 

பின் டிரைவரின் நண்பரை ஒரு வழியாக பிடித்து நாங்கள் தங்க வேண்டிய இடம் கிளம்பினோம்.  எனக்கு டீ வேண்டும் என்றேன் ஸ்ரீனிவாசன் சொன்னார் சரவணன் வீட்டுக்கு போய் சாப்பிடலாம் என்று. " எதுக்கு சார் அவங்களை டிஸ்டர்ப் பண்ணிட்டு" என்றேன். முரளி "இப்ப அவங்களை  எழுப்பறதே டிஸ்டர்ப் பண்ற மாதிரி தான் இலவச இணைப்பா இதுவும் இருக்கட்டும்" என்று சொல்ல வைத்யா சிரித்தார்.  சரி டீ காலையிலே  தான் கிடைக்கும் என்று மனதை  சரிபடுத்தி கொண்டு விட்டேன். நாங்கள் சென்றது ஸ்ரீனிவாசன் அவர்களின் அண்ணன் மகன் வீட்டுக்கு இந்த அதிகாலையில் நம் உறவினர் வீட்டுக்கு சென்றாலே நமக்கு ஒரு அவஸ்தை இருக்கும் இது நண்பரின் உறவினர் வீடு. எங்கள் நிலைமை எப்படி இருந்திருக்கும் என்று நீங்கள் உணர்ந்திருப்பீர்கள்

நாங்கள் சென்று நுழைய (14 வது மாடி ) வரவேற்றார்கள்.சில நிமிடங்களில் 
காபி வந்தது. அந்த வேளையில் (நான்கு மணி) அவர்களின் உபசரிப்பு 
எங்களை மகிழ்ச்சியில் ஆழ்த்தியது, நாங்கள் தங்கியிருந்த அந்த இரண்டு 
நாட்களிலும் ( சொந்த வீட்டில் இருந்தார் போன்ற எண்ணத்தை தரும் விதம் இருந்த உங்கள் உபசரிப்புக்கு நன்றி என்று கிளம்பும் போது சொன்னேன்)

நான் மும்பை வருவது இது இரண்டாம் முறை முதல் முறை அலுவலக வேலையாக சென்றிருந்தேன் ஆனால் மும்பையின்  பகலை பார்க்கவில்லை இப்போது தான் பார்க்கிறேன் (வான்வெளியில் நானும் என்ற பதிவில் அந்த அனுபவத்தை தந்திருக்கிறேன் )

மும்பையில் காரில் SEA LINK பாலம் வழியே சென்ற போது 

நாங்கள் அன்று காலை காரில் கிளம்பி முதலில் சென்றது கணபதி கோவிலுக்கு. அங்கும் கூட்டம் நிறைய இருந்தது  அங்கும் கேமரா கொண்டு செல்ல அனுமதி இல்லை. உள்ளே நுழையும் போது கடைகாரர்கள் மொய்ந்து கொண்டார்கள். நாங்கள் வற்புறுத்தி அழைத்த ஒரு கடையில் சென்று செருப்புகளை விட்டு அர்ச்சனை தட்டு கேட்டபோது தலை சுற்றியது அதன் விலையால். சரி அர்ச்சனை  வேண்டாம் என்று நாங்கள் முடிவு செய்து அகன்ற போது அவர்கள் பொருள் வாங்கலே என்றால் செருப்பையும் எடுத்து செல்லுங்கள் என்று முகத்தில் அடித்தார் போல் சொல்லி விட மனது கஷ்டமாகி விட்டது காரணம் வருந்தி கூப்பிடவும் வேண்டாம் இப்படி முகத்தில் அடித்தார் போல் சொல்லவும் வேண்டாமே  பின் அதற்கென்று இருந்த இடத்தில விட்டு கோவிலுக்குள் சென்றோம்.சாமி கும்பிட்டு விட்டு வெளி வந்து காரில் ஏறும் போது கோபுரத்தை படம்
எடுத்தேன்

அடுத்து மகாலட்சுமி கோவில் சென்றோம். கடற்கரை பின்னணியில் இருந்த அந்த கோவில் எங்களை மிகவும் கவர்ந்தது. அங்கிருந்து வெளி வந்து வாசலில் புறாக்களை பார்த்தவுடன் அதற்கு தானியம் இட்டோம். அவைகள் உண்ணும் அழகை ரசிக்க தனி மனம் வேண்டும் (இயந்திர வாழ்க்கையில் )

பின் ஹோட்டலில் சாப்பிட்டு விட்டு ஹான்கிங் கார்டன் சென்றோம்
அங்கே நாங்கள் குழந்தைகள் போல் என்ஜாய் செய்திருப்பதை படங்களில் பாருங்கள்

அங்கிருந்து அடுத்து சென்றது இந்தியா கேட். படங்களில் பார்த்திருந்த 
அந்த இடத்தை நேரில் கண்டோம். போட்டோ எடுப்பவர்கள் சுற்றி
வந்து  கொண்டிருந்தார்கள் எங்களையும்  விடவில்லை. முரளி மற்றும் வைத்யா எங்க கிட்டே கேமரா இருக்கு எங்க ப்ரெண்ட் எடுப்பார்  என்று 
என் மேல் நம்பிக்கை வைத்தார்கள். அப்படியும் அவர்கள் விடவில்லை 
எனக்கு கோபம் வந்து, எங்க கிட்டே கேமரா இருக்கு எடுத்துக்கிறோம் என்றேன்.( சீப்பு வச்சிருக்கோம் எடுத்தும் சீவுவோம் என்று வடிவேலு சொல்வது போல்)

ஆனால் பாருங்கள் அவர்கள் அப்படியும் அகலவில்லை.மாறாக எட்டி நின்று  எங்களை வேடிக்கை பார்த்தார்கள். நீ எப்படி எடுக்கிறே பார்த்திடறேன் என்று சொல்வது போல் இருந்தது . வைத்யா முரளி இருவரும் இந்தியா கேட் முழுக்க வர வேண்டும் நாங்களும்  க்ளோஸ் அப்பில் இருக்க வேண்டும் என்று சொல்ல நான் முயன்றேன் வரவில்லை. எனக்கே திருப்தி தரவில்லை
வைத்யா முரளியின் ஆர்வம் பார்த்து என்ன செய்வது என்று யோசிக்கையில் சடாரென்று வேடிக்கை பார்த்தவர் உடனே என்டர் ஆனார். இதற்கு முன்பு தாங்கள் எடுத்த படங்களை காண்பித்தார். நன்றக தான் இருந்தது.நான் அவரையே எடுக்க சொல்லி விட்டேன்.உடனே பிரிண்ட் போட்டு கொடுத்தார்.  எப்படி எடுக்க போகிறார் என்ற என் ஆர்வம்,நடுவில் ஒரு ஸ்லைட் மாட்டி எடுத்ததை பார்த்து அகன்று விட்டது.

பின் கடலை கொஞ்ச நேரம் வேடிக்கை பார்த்தோம் சிவாஜி சிலை கீழே அமர்ந்து  படம் எடுத்து கொண்டு கிளம்பினோம்.  கார்  வருவதற்காக 
நாங்கள் ரோட்டில் நின்ற போது வைத்யா முரளி இருவரும் அங்கிருந்த அலங்கார வண்டி குதிரை பார்த்து (கல்யாண ஊர்வல ரதம் ) போட்டோ எடுக்க சொன்னார்கள் நானும் எடுத்தேன். முரளியை வைத்து எடுத்த போது ஒன்றும்  பிரச்னையில்லை. வைத்யா வை நிற்க வைத்து எடுத்த போது 
குதிரை நகர தொடங்கி விட்டது. அப்போது பார்த்து அவர் சட்டை எல்லாம் சரி செய்து கொண்டிருந்தார். சிரித்து  விட்டோம்.  ஒருவாறு படம் எடுத்தேன்.

பின் நாங்கள் கிளம்பி எனது தாய் மாமா வீட்டிற்கு வந்தோம் அவர் முலண்ட் டில் தான் குடும்பத்துடன் இருக்கிறார். அவர் வீடு செல்லும் ஐடியா இல்லை எனக்கு. ஏனெனில் சிரமம் தர வேண்டாம் என்று தான். இருந்தும் மாமா விடவில்லை கண்டிப்பாக வர வேண்டும் என்று கட்டளையிட்டு விடவே அங்கே சென்றோம் மாமா வீட்டில் இரவு டின்னர். அத்தை ஒரு விசேஷத்தில் ஏற்பாடு செய்யும் மெனு போல் ஸ்வீட் முதல் பழம் வரை ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள். சாப்பிட்டு முடித்து கிளம்பினோம்.மாமா பையன் நாங்கள் தங்கியிருக்கும் வீட்டுக்கு காரில் கொண்டு வந்து விட்டு சென்றார்
நண்பர்கள் மூவரும் எங்கள் மாமா வீட்டுக்கு சென்று வந்ததை திருப்தியுடன் குறிப்பிட அதுவே எனக்கு தனி மன நிறைவை தந்தது.

கரும்பு ஜூஸ் குடிக்க காத்திருக்கும் நேரத்தில் 

நாங்கள் அடுத்த நாள் ஜவேரி பசார் மும்பா தேவி கோவில் சென்று 
வணங்கி விட்டு அங்கிருந்து தாதர் மார்க்கெட் வந்தோம்  பர்சேஸ் பண்ண ஆரம்பித்ததில் நேரம் பத்தவில்லை .அன்று முழுக்க டிரெயின் மற்றும் நடை தான். டாக்சி பிடித்து மழையில் ரயில் நிலையம் வந்தோம் இரவு சென்னைக்கு கிளம்பினோம் 

நாங்கள் சோலாப்பூர் ஹோட்டலில் சாப்பிட்டோம் என்று சொன்னேன் தெரியுமா அந்த ஹோட்டலின் பெயர் AJINKYA  முகவரி 131,MURARJI PETH,LUCKY CHOK,SHOLAPUR 

சோலாப்பூரில் இருந்து காரில் இரவு 8 மணிக்கு கிளம்பிய நாங்கள் அடுத்த நாள் 6 மணிக்குள் பண்டரிபுரம்,சனி சிக்னாபூர்,ஷிர்டி,நாசிக்,திரிகம்பெச்வர் கோவில் ஸ்தலங்களை தரிசித்திருக்கிறோம் 

ஒரு கல்யாணம் என்றாலே ஏதேனும் ஒரு மனஸ்தாபம் வரும் போது இதில் இல்லாமல் இருக்குமா. சிறு சிறு சச்சரவு எங்களுக்குள் தோன்றினாலும் அவற்றை அந்த நேரத்திலேயே ஜன்னலில் குப்பை எறிவது போல் எரிந்து விட்டோம் . ஆகவே  எங்கள் நட்பில் எந்த விரிசலும் இல்லை 

கார் டிரைவர் நல்லவர் எந்த முக சுளிப்பும் இல்லாமல் எங்களுடன் ஒரு நண்பர் போலவே பயணித்தார் அவருக்கும் நன்றி 

இப்போது இந்த தொடர் பதிவின் முடிவு பகுதிக்கு வருகிறேன். 15 வருடங்களுக்கு முன் வைத்யா சென்னையில் மயிலாப்பூரில் இருக்கும் சாய்பாபா கோவில் செல்வார்.அவருடன் நானும் செல்வேன்.ஆனால் ஈர்ப்பில்லாமலே தான் சென்று கொண்டிருந்தேன். நான் கடவுள் பக்தி உள்ளவன் தான் இருந்தும் ஏன் ஈர்ப்பில்லை என்று  தெரியவில்லை.
 வைத்யா எங்கு வணங்குகிறாரோ அங்கே வணங்குவேன் அவ்வளவு தான் இப்படி தான் கோவிலுக்கு பல முறை சென்று கொண்டிருந்தேன்.
  
வாழ்க்கை எனை புரட்டி அடிக்க ஆரம்பித்தது. (மனிதரின் வாழ்க்கை எனும் திரைகதையை தான் ஆண்டவன் எவ்வளவு நகம் கடிக்க வைக்கும் டென்சனுடன் படைக்கிறார் என்று தோன்றும்) அடி மேல் அடி விழுந்தது எனக்கு. என் தன்னம்பிக்கையை மட்டும் இழக்காமல் போராடினேன் ஆண்டவன் பேரிலும்  நம்பிக்கை வைத்தேன். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நான் மீண்டு எழ ஆரம்பித்தேன். ஒவ்வொரு கோவிலாக ஏறி இறங்கும் போது தான் ஸ்ரீனிவாசன் சார் சொன்னார் 'சரவணன் நீங்க ஒரு முறை ஷிர்டி போய் வாருங்கள் கண்டிப்பாக பலன் கிடைக்கும் சாய்பாபா ஆசி கிடைக்கும்" என்று. அப்போது தான் எனக்கு உரைத்தது.

ஏற்கனவே எத்தனையோ முறை கோவில் சென்ற போதும் நான் பிடிப்பில்லாமலே போய் வந்ததை நினைத்த போது, இது எனக்கு ஒரு குறையாகவே பட்டது. கண்டிப்பாக ஷிர்டி செல்ல வேண்டும் என்ற முடிவெடுத்தேன் இப்படி தான் இந்த புண்ணிய பயணம் முடிவானது ஷிர்டி மட்டுமில்லாமல் அருகிலிருக்கும் மற்ற ஸ்தலங்களுக்கும் செல்லலாமே என்று இப்படி ஒரு பயண திட்டம் ஏற்பாடு செய்தோம்.சென்று வந்த பின் என் குறை அகன்றது போல் மனது நிறைவாகி இருக்கிறது 


FINAL PUNCH 

நான் ஷிர்டியில் சாய்பாபாவை தரிசிக்கும் போது அவரது  புன்னகையில் எனக்கு ஒரு செய்தி இருப்பதாக  தோன்றியது 

 நீ என் மேல் ஈர்ப்பில்லாமலே இருந்தாலும் நான் எப்போதும் உன்னுடனும் ஈர்ப்புடன்  இருக்கிறேன் 

ஓம் ஸ்ரீ சாய் ராம் 

ஆர்.வி.சரவணன் 

புண்ணிய ஸ்தலங்களுக்கு ஒரு யாத்திரை-3

புண்ணிய ஸ்தலங்களுக்கு ஒரு யாத்திரை-3

கார் வந்து நாசிக்கில் நிற்கும் போது மணி இரண்டு. கோதாவரி ஆற்றின் நடுவே பாலம். 

அந்த பாலத்தின் கீழே தண்ணீர் தடுக்கப்பட்டு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெளி வருகிறது 

எல்லோரும் இறங்கி ஒவ்வொரு மண்டபமாக செல்ல வேண்டும் என்பதால் தான் நடுவில் 

அதை தடுத்தி நிறுத்தி கொஞ்சமாக தண்ணீர் வரும் படி அமைத்திருக்கிறார்கள்.மழை 

பொழிந்து வெள்ளம் போல் வந்த போது அந்த மண்டபங்கள் கூட முழ்கி இருந்ததாக ஸ்ரீனிவாசன் சொன்னார்.ஆற்றின் நடுவே ஏகப்பட்ட மண்டபங்கள் கோவில்கள் நடைபாதை என்று அந்த சூழலே பார்க்க ரம்யமாக இருந்தது சிறு குழந்தைகள் போல் நாங்கள் 

குதுகலமாக இறங்கினோம்.உடனே முதல் வேலையாக காமெராவை எடுத்து படம் பிடிக்க 

தொடங்கினேன்.எத்தனை படங்கள் எடுத்தாலும் அந்த சூழலை முழுமையாக கொண்டு வர முடியாதது போல் எந்த கோணத்திலிருந்து பார்த்தாலும் ஒரு அழகு  இருந்தது.

முரளிக்கு குளிக்கும் ஆர்வம் வந்து ஆற்றில் இறங்க கூடவே வைத்யாவும் நானும் வருகிறேன் என்று இறங்கினார். எனக்கோ டென்சன் ஆனது. காரணம் ஆழம் எப்படி இருக்குமோ என்று அவர்களை ரொம்ப தூரம் போகாதீங்க என்று கத்த ஆரம்பித்தேன். தண்ணீர் இடுப்பளவு தான் என்று தெரிந்த பின் தான் நிம்மதி வந்தது. இந்த டென்சனில் எனக்கு குளிக்கும் மூட் போய் விட்டது.அந்த இடம் முழுக்க சுற்றி சுற்றி வந்தோம்.கூட்டம் நிறைய இருந்தது.நேர்த்தி கடன் செய்து கொண்டிருந்தார்கள்.(ராமர் ஜடாயுவுக்கு  இங்கு தான் நேர்த்தி கடன் செய்ததாக சொன்னார்கள்.  அந்த ஆற்றை சுற்றிலும் தெருக்கள் இருந்தது நிறைய கடைகளுடன்

 பரபரப்பாக இருந்தன தெருக்கள். எங்கு திரும்பினாலும் சுற்றுலா வந்த வாகனங்கள் நிறுத்தி வைக்கபட்டிருந்தன.ஒருமணி நேரத்திற்கும் மேல் சுற்றி விட்டு அங்கிருந்து வெளி வந்து ராமர் சீதை குடில் நோக்கி நடந்தோம்.  

நாங்கள் சென்ற சாலை செல்ல செல்ல மேடாக ஆரம்பித்தது செல்லும் வழியெங்கும் சின்ன சின்ன கோவில்கள் இருக்க கூடவே வீடுகளும் இருந்தன.ஈஸ்வரன் கோவில் ஒன்றும் இருந்தது  நாங்கள் சென்று நுழைந்த தெருவில் கூட்டம் அதிகமிருக்க அந்த குடிலை நெருங்கி விட்டோம் சீதா குகை என்ற போர்டுடன் பழைய காலத்து ஓட்டு வீடு எப்படி இருக்குமோ அது

போல் திண்ணை எல்லாம் இருந்தது.  

சீதை குகை 

போட்டோ எடுக்க கூடாது என்று சொல்லி விட்டதால் உள்ளே போட்டோ எடுக்க முடியவில்லை. அங்கே இருந்த போடோக்கள் விக்ரகங்கள் பார்த்து வணங்கிய படி செல்கையில் ஓரிடத்தில் எலி பொந்து என்று சொல்வோம் இல்லையா அதே போல் ஒரு மனிதர் நுழைய கூடிய அளவில் ஒரு பொந்து இருந்தது. ஒருவர் பின் ஒருவராக குனிந்து உள்ளே நுழைய ஆரம்பித்தார்கள். ஸ்ரீனிவாசன் வைத்யா இருவரும் சரவணா பார்த்து வா இடிச்சிக்க போறே என்று உஷார் படுதியவாறே சென்றார்கள். (ஏன் அப்படி சொன்னார்கள் என்று கேட்கிறீர்களா.நான் கொஞ்சம் எதிலுமே வேகமாக செயல்படுவேன் இடித்து கொள்ள போகிறேன் என்று தான்)  நானும் குனிந்து அந்த பொந்தில் மெதுவாக நுழைந்தேன்.கால்களை முன்னே விட்டு செல்ல ஆரம்பித்தோம். இருட்டை விரட்ட அந்த சுவரின் மேல் பொடி சைசில் சீரியல் லைட் பொறுத்த பட்டிருந்தது.உள்ளே கீழ் நோக்கி இறங்கியஅந்த பொந்து திடீரென்று ஒரு ரூமிற்குள் சென்று முடிந்தது.

 கற்களை குடைந்த ஒரு அறை போல இருந்தது. அங்கே ராமர் சீதை லக்ஷ்மணன் விக்ரகங்கள் இருந்தன. சாமி கும்பிட்டு விட்டு அகல மீண்டும் ஒரு வழி ஆரம்பித்தது.ஆனால் உடனே முடிந்து விட்டது. மற்றொரு சிறு அறை அங்கே ஒரு  ஒரு பெரிய கல் மட்டும் இருந்தது.
 ராமன் லக்ஷ்மணன் காட்டுக்கு வேட்டையாட செல்லும் போது சீதையை அங்கு தான் அமர வைத்து விட்டு செல்வார்களாம். அவர்கள் வரும் வரை அங்கே தான் இருப்பாராம்  நினைக்கவே கொஞ்சம் பிரமிப்பாக இருந்தது. அங்கிருந்த படி யோசித்தேன்.இப்போதெல்லாம்  வெளியில் சென்றவர்கள் வர தாமதமாகி விட்டால் போன் வந்து கொண்டே இருக்கும் எங்கே இருக்கீங்க எப்ப வருவீங்க என்று செல் போன் பேசி தெரிந்து கொள்வார்கள். ஆனால் அப்போது இதெல்லாம் இல்லையே. ராமர் எப்போது வருவரோ தெரியாது. அவர் வரும் வரை அவருக்காக அந்த பீடத்திலேயே அமர்ந்து காத்திருந்திருக்கிறார் என்பதை நினைத்த போது கொஞ்சம் கவலையாக கூட இருந்தது.அதாவது அவர் அப்போது அடைந்த வேதனையை நானும் அடைந்தேன். (இதெல்லாம் நம்ப வேண்டுமா என்று கூட சிலர் நினைக்கலாம். நான் கூட வெளியில் இந்த வீட்டை பார்த்து விட்டு சாதாரணமாக தான் நினைத்தேன் ஆனால் 
உள்ளே இருக்கும் இந்த குகை பார்க்கும் போது தான் இது நிஜம் தான் என்று தோன்றியது)

அங்கிருந்து ஒரு வழி இருந்தது அதில் நுழைந்து குனிந்த படியே வெளி வந்தால்  சிவன் லிங்கம் இருந்தது. அதை தான் சீதை ராமர் பூஜிப்பார்களாம்.நாங்களும்  வணங்கி விட்டு கிளம்பி மீண்டும் ஒரு பொந்தில் மேல் நோக்கி பயணித்தோம். வெளியே வந்த போது உள்ளே சென்ற போந்துக்கு அருகிலே வெளி வந்தோம். அந்த பிரமிப்பு ரொம்ப நேரத்துக்கு அகலவில்லை. எதிரில் ஒரு குடில் இருந்தது அதில் ஒரு ரூபாய் வாங்கி கொண்டு உள்ளே அனுமதித்தார்கள் அனேகமாக அது லக்ஷ்மணனின் குடிலாக இருக்க வேண்டும். உள்ளே ஓவியமாகவும் பொம்மைகளாகவும் ராமாயண காட்சிகள் இருந்தன. போட்டோ எடுத்து  கொண்டோம் 

வெளி வந்து சீதை குகையை ஒட்டி இருந்த மரத்தின் மேடையில் அமர்ந்து போட்டோ எடுத்து கொண்டோம். மக்கள் சென்று கொண்டும் வந்து கொண்டும்இருந்ததால்  

எத்தனை பேரை நிறுத்தி வைத்து விட்டு  போட்டோ எடுப்பது எனவே மக்கள் சென்று கொண்டிருக்கையிலேயே போட்டோ எடுத்தோம் 

அங்கிருந்து கிளம்பி காருக்கு வந்தோம் மதியம் ஒன்றும் சாப்பிடவில்லை. முரளி ஸ்ரீனிவாசனை மதிய சாப்பாடு கூட வாங்கி குடுக்கல என்ன டூர் அழைச்சிட்டு

போறீங்க என்று கிண்டலடித்தார். எங்களுக்கு சாப்பிடும் மூட் இல்லை. கையில் 

இருந்த பழங்கள் ஸ்நாக்ஸ் சாப்பிட்ட படி கார் ஏறி கிளம்பினோம் 

அடுத்து நாங்கள் கிளம்பியது. திரிகம்பெஸ்வரர் ஆலயத்திற்கு.அது நாசிக்கிலிருந்து முப்பது கிலோ மீட்டார் தொலைவில் இருந்தது நான் 

கூட அந்த கோவிலை சாதாரணமாக தான் நினைத்திருந்தேன். ஆனால் மலைகள் சூழ்ந்த பின்னணியில் இருந்த அந்த கோவிலையும் கோவிலின் வேலைபடுகளையும் பார்த்தவுடன் அதிசயித்தோம். அங்கிருந்து கிளம்ப மனமே வரவில்லை என்றால் பார்த்து கொள்ளுங்கள்.

இணையத்தில் எடுத்த படம் 

நாங்கள் சென்று இறங்கி ஐந்து மணிக்கு வரிசையில் நின்றோம்.  சாமி தரிசனம் செய்ய ஒரு மணி நேரமானது. அந்தளவு கூட்டம் முதலில் கோவில் கோபுரத்திற்கு முன் உள்ள சிறு கோபுரத்தில் நுழைந்தோம்.அங்கே நந்தி சிலை இருந்தது. அதை சுற்றி ஒரே பண மழை தான் பக்தர்கள் பணத்தை அதில் செலுத்தி கொண்டிருந்தார்கள்.அங்கிருந்து பெரிய கோபுரத்திற்கு வந்தோம்.சன்னதியில்  அக் வடிவத்தில் மூன்று லிங்கங்கள் இருக்கிறது.(சிவன் விஷ்ணு பிரம்மா) மூவரும் சேர்ந்த நிலை என்பதால் திரிகம்பெஸ்வரர் என்று பெயர். அதன் மேல் கோதாவரி ஆற்று நீர் ஊற்று போல் வெளிப்படுகிறது. அதை துடைத்து கொண்டே இருக்கிறார்கள்.அருகே நின்று பார்க்க முடியாமல் வரிசையை நகர சொல்லி  கொண்டே இருந்தார்கள்.தரிசனம் முடிந்து கோபுரம் சுற்றி வந்தோம். அந்த மாலை வேளையில் அந்த கோவில் கோபுரம் பார்க்க ரொம்ப நன்றாக இருந்தது.(அடுத்த முறை நாசிக் சென்றால் கண்டிப்பாக இந்த கோவில் செல்லாமல் வர மாட்டேன் அந்த அளவுக்கு இந்த கோவில் 

என்னை ஈர்த்து விட்டது)

 அங்கிருந்து கிளம்பி நாசிக் வந்து சேர்ந்தோம். ஹோட்டல் லில் டிபன் சாப்பிட்டு விட்டு
நாங்கள் கார் பயணத்தை முடித்து மும்பை கிளம்ப முடிவு செய்தோம் தொடர்ந்து காரிலே வந்ததால் மும்பைக்கு பஸ் என்ற போது கொஞ்சம் சலிப்பாக இருந்தது. தனியார் பேருந்தில் விசாரித்த போது மும்பையிலிருந்து அவர்களது கார் வந்து விட்டு மும்பை காலியாக செல்வதாகவும் அதில் செல்லுங்கள் 2500 ரூபாய் தான் என்றும் சொன்னார்கள். எங்களுடன் வந்த டிரைவர் 2000 கொடுங்க நானே கொண்டாந்து விட்டுடறேன் என்று சொல்ல சரி என்று சந்தோசமாய் காரிலேயே பயணத்தை தொடர்ந்தோம். 

நான் தூங்க ஆரம்பித்து விட்டேன். திடீரென்று கண் விழித்தேன் பார்த்தால் அந்த இருட்டில் 
கார் மும்பை பை பாசில் சாலையோரம் நின்று கொண்டிருந்தது. எல்லோருமே தூங்கி கொண்டிருந்தார்கள் டிரைவர் உட்பட 

அடுத்த பதிவுடன் நிறைவு செய்கிறேன் 

ஆர்.வி.சரவணன் 

புண்ணிய ஸ்தலங்களுக்கு ஒரு யாத்திரை-2

புண்ணிய ஸ்தலங்களுக்கு ஒரு யாத்திரை-2
(சனிசிக்னாபூர்,ஷிர்டி )

சனி சிக்நாபூரில் நாங்கள் அதிகாலை 4 மணிக்கு,காரை விட்டு 
இறங்கி ரிலாக்ஸ் செய்து கொள்ள கூட நேரமின்றி உடனே குளிக்க கிளம்பினோம்.கோவில் அருகிலேயே இருந்த மிக பெரிய 
காம்பௌண்டில் தான் வாகனங்கள் நிறுத்தப்பட்டிருந்தன.  நிறைய கடைகளும்  இருந்தன. அங்கிருந்த கடைகளில் எதிலும் கதவுகள் 
இல்லாமல் இருந்தது . அங்கே ஒரு பக்கத்தில் கட்டபட்டிருந்த பாத்ரூம்களில் கூட  கதவுகள் இல்லை.  இது ஆச்சரியத்தை கொடுத்தது.கேட்டதற்கு இந்த ஊரில் அப்படி தான். வீடுகளில் கூட கதவு கிடையாதாம். திருட்டு நடக்காது என்றும் மீறி திருடினாலும் எல்லை தாண்டுவதற்குள் சனி பகவானின் தண்டனை கிடைத்து விடும் எனவே திருட்டு பயம் இல்லை  என்பதால் கதவு கிடையாது என்றனர் இது பற்றி நான்  ஏற்கனவே கேள்விபட்டிருந்தாலும் நேரில் பார்க்கையில் ஆச்சரியம் இருக்க தான் செய்தது 

நாங்கள் குளித்து முடித்து கோவிலுக்கு கிளம்பினோம். கடையில் அர்ச்சனைக்கு என்று தட்டு வாங்கினோம். உள்ளே நிறைய பொருள்கள் இருந்தது. மேலும் 50 ரூபாயில் ஒரு தட்டும் 150 ரூபாயில் ஒரு தட்டும் இருந்தது. கேட்டதற்கு மூன்று முறை வந்து அர்ச்சனை செய்ய 50 ரூபாய் தட்டு என்றும் (பரிகாரம்) ஒரு முறை அர்ச்சனை தட்டு  150 ரூபாய் என்றும் சொன்னார்கள். நாங்கள் 150 ரூபாய் தட்டு வாங்கி கொண்டோம்
கடைக்கார பையன் என்ன சொன்னாரோ அதை அப்படியே  செய்தோம்.
சிதறு தேங்காய் உடைப்பதில் இருந்து சூடம் ஏற்றுவது வரை அத்தனையும் அவர் சொன்ன படியே செய்தோம்.  நாங்கள் கோவிலுக்குள் நுழைந்தது 5 மணி என்பதால் கூட்டமில்லை. உடனே சன்னதி சென்று விட்டோம் திறந்த வெளி இடத்தில ஒரு பெரிய கல் மிக பெரிய மேடை மேல் இருக்கிறது. அது  அலங்கரிக்கப்பட்டு  வைக்கபட்டிருந்தது. படிகள் வைத்திருந்தார்கள். எதிரே ஒரு மேடை அதில் அமர்ந்து கொண்டு சாமியை பார்க்கலாம். தியானம் செய்யலாம் 

இணையத்தில் எடுத்த படம் 

அந்த அதிகாலை வேளையில் அந்த தரிசனம் மனதிற்கு புத்துணர்வை 
தந்தது.பாலிமர் டிவியில் சனி பகவான் மகிமை என்ற புராண தொடர் வந்த போது அதில் இந்த இடத்தை காட்டுவார்கள்.(செட்டிங் தான் ) இந்த ஊரை பற்றியம் சொல்லியிருப்பார்கள்.  இந்த இடத்திற்கு எல்லாம் எப்போது 
போக போகிறோம் என்று அப்போது நினைத்தது இப்போது நிறைவேறியதில் 

ஒரு மன நிறைவு வந்தது.

கோவிலிலிருந்து வெளி வந்து டீ  சாப்பிட்டு விட்டு ஷீரடிக்கு.
கிளம்பினோம்.இருட்டு விலகும் முன்பே நாங்கள் அங்கிருந்து 
கிளம்பி விட்டோம்.

 அங்கிருந்து 80 கிலோ மீட்டரில் ஷிர்டி. அந்த புண்ணிய தலத்தை 
 நோக்கி பயணமானோம்.வருகின்ற இடங்களை ஊர் பெயர்களை பார்க்கலாம் என்று நினைத்தும் முடியாமல் தூக்கத்தை தொடர்ந்தோம். இங்கே ஒன்று சொல்லியாக வேண்டும். முதல் பதிவில் டிரைவர் தவிர எல்லோரும் தூங்கி விட்டோம் என்று குறிப்பிட்டிருந்தேன்.அதற்கு ஸ்ரீனிவாசன் நான் தூங்கலை ப்பா  டிரைவருக்கு துணையாக பேசி கொண்டு வந்தேன் நீ தூங்கிட்டேன்னு எழுதிட்டியே என்றார் சிரித்து கொண்டே. சரி சார் நீங்க தூங்கலை நம்பிட்டோம்.(இதோ எழுதி விட்டேன் )

நாங்கள் ஷீரடிஎன்ற  அந்த புண்ணிய பூமியில் வந்து இறங்கிய போது 
காலை 8 மணி.கேமரா அனுமதியில்லை என்பதால் காரிலேயே வைத்து விட்டு சென்றோம் கோவிலில் நுழைந்து வரிசையில் நின்றோம்.அன்று ஞாயிறு விடுமுறை நாள் என்பதால் மற்ற நாட்களை விடவும் அதிக கூட்டம் இருந்தது.  ஒரு மணி நேரத்தில் சாய்பாபா தரிசனம்  கிடைத்தது. திருப்பதி போல் இங்கேயும் நிற்க விடவில்லை உடனே வெளியேற்றி கொண்டிருந்தார்கள்.(கூட்டத்தின் காரணமாக ) 

இணையத்தில் எடுத்த படம் 

மேலும் சாய்பாபா உண்டியலில் போடுவதற்காக சேர்த்திருந்த காசுகளை கொண்டு வந்திருந்தேன். ஆனால் பாருங்கள் காரிலேயே மறந்து விட்டு வந்து விட்டேன். மனது கஷ்டமானது.பின் வெளி வந்து பிரசாதங்கள் வாங்கி கொண்ட பின் நாங்கள் சாப்பிட சென்ற இடம் ஸ்ரீ சாய் மெட்ராஸ் ஹோட்டல். அவர் பெயர்  பிச்சு அய்யர். அவரது ஊர் பாலக்காடு.மூன்று தலைமுறையாக அங்கே ஹோட்டல் நடத்தப்பட்டு வருவதாக சொன்னார்கள்.அவர் ஸ்ரீநிவாசனுக்கு தெரிந்தவர். அவருடன் அறிமுகம் செய்து கொண்டு விட்டு சாப்பிட அமர்ந்தோம். ( இந்த ஹோட்டல் கோவில் வாசலுக்கு நேர் எதிரே உள்ள தெருவில் உள்ளது) பின் நான் காருக்கு  சென்று கேமரா கொண்டு வந்து படங்கள் எடுத்தேன்

ஹோட்டல் முகப்பு 

பிச்சு அய்யருடன் வைத்யா 

கோவிலின் முன் நின்று நண்பர்கள் போட்டோ எடுத்து கொண்டோம். 

கோவில் முகப்பில் முரளி வைத்யா 

நண்பர்கள் கடைகளுக்குள் செல்ல நான் படங்கள் எடுக்க ஆரம்பித்தேன். கோவிலுக்கு நேரே நின்று ஒரு  படம் எடுத்து கொள்ள வேண்டும் என்ற ஆர்வத்தில் அங்கு படம் எடுத்து கொண்டிருந்தவரை 
அணுக நான் யோசிக்கும் போதே அவர்  அதே எண்ணத்துடன் என்னிடம் கேட்டார். அவர் நண்பர்களை வைத்து அவர் கேமராவில்  படம் எடுத்து 
கொடுத்தேன். என்னை அவர் படம் எடுத்து கொடுத்தார்.  நான் எதிர்பார்த்த அளவு படம் சரியாக இல்லை என்பதால்  மீண்டும் எடுக்க சொன்னேன்.

கோவில் முன் நான் 

அங்கிருந்து கிளம்பி நாங்கள் சென்றது 80 கிலோ மீட்டர் தொலைவில்
 உள்ள நாசிக். கிளம்பிய போது ஒரு இடத்தில வெங்காயம்  விற்று கொண்டிருந்தார்கள்.ஆர்வமுடன் இறங்கி விலை விசாரித்தார்கள் நண்பர்கள் 12 கிலோ மூட்டை 750 ரூபாய் ஆனால் அதை வாங்காமல் பக்கத்தில் இருந்த கொய்யாபழம் வாங்கி கொண்டு வந்தார்கள். மலைகள் சூழ்ந்த இடம் என்பதால்வழியெங்கும்  மேடு பள்ளம் என்று  சாலைகள். 

ஏறி இறங்கின.அந்த பகல் வேளையில் இயற்கையின் அழகை 
ரசித்து கொண்டே நிற்க வேண்டும் போல் இருந்தது. நான் போட்டோ எடுக்கலாம்  என்று டிரைவரிடம்  வண்டியை  நிறுத்த சொன்னேன். வண்டி நிறுத்த தோதுவாக இடமில்லை.மேலும் பின்னால் தொடர்ந்து வாகனங்கள் வந்து கொண்டிருந்தன. எனவே வண்டியை நிறுத்த முடியவில்லை. ஆகவே வண்டி செல்லும் போதே காமெராவை கிளிக்கினேன். பல க்ளிக்குகளில் ஒரு க்ளிக் இங்கே 

காரிலிருந்த படி ஒரு க்ளிக் 

நாசிக் வந்து சேர்ந்த போது மணி இரண்டு ராமர் சீதை லக்ஷ்மணன் 
வனவாசம் செய்ய இங்கு  வந்து தான் வசித்தார்கள் என்றும் 
அவர்கள் வசித்த குடில்கள் அங்கு இருக்கின்றன என்பதை 
கேள்விப்பட்டவுடன் மிகுந்த ஆர்வமானேன்.

அதை அடுத்த பதிவில் பார்க்கலாம். (இந்த படம் நாசிக்கில் 

எடுத்தது தான்)

ஆர்.வி.சரவணன்