ரஜினி முருகன்

ரஜினி முருகன் 

கிராமத்து கமர்சியல் படங்களுக்குனு ஒரு பார்முலா இருக்கு. நாயகன் நாயகி, அவர்களுக்கு ஒரு காதல், இந்த இருவர் வீடுகளும் ஏதோ ஜென்ம பகை போன்று முறுக்கிக் கொண்டு திரிவது, நாயகன் கூடவே படம் முழுக்க நகைச்சு வைக்க ஒரு நண்பன் கேரக்டர், நாயகி இல்லன்னா சொத்து இதற்கு ஆசைப்படும் வில்லன், பஞ்சாயத்து இதெல்லாத்தையும் ஹிட்டான பாடல்களோடு சேர்த்து சரியான மிக்சிங்ல கொடுத்துட்டா படம் ஓகே ஆகிடும். இதை தான் ரஜினி முருகனில் கலர்புல்லாக தந்திருக்கிறார் டைரக்டர் பொன்ராம்.

சிவ கார்த்திகேயன் தான் வரும் முதல் காட்சியின் ஆரவாரத்தை கடைசி காட்சி வரை தக்க வச்சிக்கிறார். ( இப்ப தான் வீட்ல கோபிச்சிட்டு வந்திருக்கேன் உடனே வந்தா நல்லாருக்காது நைட் சாப்பிட வந்துடறேன் இந்த டயலாக்கில் அவர் காட்டும் எக்ஸ்பிரஷன் ஒரு சாம்பிள்) அவரும் சூரியும் அடிக்கும் ரகளையில் தியேட்டர் சும்மா கலகலக்குது. (இத்தனைக்கும் நைட் ஷோ). கீர்த்தி சுரேஷ் பற்றி சொல்லனும்னா சிவ கார்த்திகேயன் அவரை முதல் தடவை பார்த்தவுடன் திரும்ப எப்ப வெளில வருவார்னு வாசல்ல மணிக்கணக்கா காத்துட்டே இருப்பாரு. அவர் அப்படி காத்திருக்கிறதுல ஒண்ணும் தப்பில்லைனு தான் சொல்ல தோணுது.

கீர்த்தியின் ரஜினி மேனரிச அப்பா கேரக்டர், டீக்கடை வாழைப்பழ கலாட்டா, ஆடி காரை கொண்டு செய்யும் அதகளம் ராஜ்கண்ணுவுடன் கூட்டணி போட்டு ஆடும் நாடகம், சண்டைல கிழியாத சட்டை எங்கருக்குனு சீன் போடற சமுத்திரகனி, பஞ்சாயத்து கலாட்டாக்கள்னு படம் முழுக்க நாம ரசிக்கிறதுக்கு நிறைய விசயங்கள் வச்சிருக்காங்க.

இருந்தாலும் பாராமுகமான நாயகி எதனால் காதலிக்க ஆரம்பிக்கிறாங்க, சமுத்திரகனி அப்பப்ப சிவகார்த்திகேயன் குடும்பத்துக்கு வைக்கிற செக் நல்லா இருந்தாலும் அதுக்கு பதிலடி கொடுக்கற காட்சியமைப்பு இல்லாம திணறும் கதை, அப்பா கேரக்டர் கோபத்தை விட வலுவான காரணம் என்ன? இப்படி குறைகளையும் வச்சிருக்காங்க.

எது எப்படியானாலும் நம்பி வந்த்துக்கு என்னம்மா இப்படி பண்றீங்களேம்மா என்று நம்மை புலம்ப வைக்காமல் சந்தோசப்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.

ஆர்.வி.சரவணன்