பல நேரங்களில் சில மனிதர்கள் -2

பல நேரங்களில் சில மனிதர்கள் -2


வாழ்க்கையில் நான் சந்தித்த மனிதர்களை பற்றி 
இங்கே கொஞ்சம் சிந்திக்கிறேன்.


கோ எஜுகேசன் பள்ளியில் ஆறாவது படித்து கொண்டிருந்த நேரம் அது.மாதம் ஒரு மாணவர் கிளாஸ் லீடர் ஆக நியமிக்க படுவார்.என் வகுப்பில் நானும் ஒரு மாதம் லீடரானேன். கிளாஸ் லீடர் ஆனவுடன் எல்லோரும் எனை பயத்துடன் பார்த்தது எனக்கு  ஆச்சரியமாக கூட இருந்தது. 


அப்போதெல்லாம் புது வருடம் வரும் போது மாணவ மாணவிகள் 
தங்களுக்கு கிடைக்கும் காலெண்டரை வகுப்புக்கு கொண்டு வருவார்கள். வகுப்பில் எங்கும் அதை மாட்டி வைப்போம். அவை அந்த வருடம் பள்ளி முடிந்து டீ பார்ட்டி நடக்கும் வரை இருக்கும் ( மாணவ மாணவிகள் பள்ளியின் கடைசி நாள் அன்று தங்கள் பாக்கெட் மணியில் வகுப்பு அசிரியர்களுக்கும், தலைமையாசிரியருக்கும் நன்றி கூறும்விழா அது.ஸ்வீட் காரம் காபி புது டிரஸ் என்று ஒரே தடபுடலாக இருக்கும். (அந்த நாளுக்காக அந்த ஆண்டு ஆரம்பிக்கும் போதே காத்திருக்க தொடங்கி விடுவோம் )

நான் லீடராக பங்கேற்ற மாதத்தில் தான்  மாணவர்கள் காலெண்டர் 
கொண்டு வந்து வகுப்பறையில் மாட்டி வைத்தார்கள். ஒரு மாணவன் கொண்டு வந்த காலெண்டர் எல்லோரையும் கவர்ந்தது. சுவரில் மாட்டலாம் என்று நாங்கள் முயற்சித்த போது வகுப்பாசிரியர் பார்த்து 
விட்டு, "இது நல்லாருக்கு நான் என் வீட்டுக்கு  கொண்டு போறேன்" 
என்று கூறி தன் மேஜை டிராயரில் வைத்து கொண்டு விட்டார். 
வகுப்பறையில் இருந்த மாணவ மாணவியர்கள் அனைவரும் உற்சாகம் வடிந்து போனவர்களாக ஆனோம். 

காலெண்டர் கொண்டு வந்தவன் "நான் இதை என் வீட்ல கூட மாட்டாமல் இங்க கொண்டு வந்தேன்.இப்படி வீட்டுக்கு எடுத்துட்டு போறேன்னு சொல்லிட்டாரே" என்றான் வருத்தமாய்.எனக்கும் இது விசயத்தில் கோபம் வந்தது மாணவ மாணவிகள் எவ்வளவு ஆர்வமுடன் இருந்தார்கள் என்பது அவருக்கும் தெரியும். இருந்தும் தன் வீட்டுக்கு என்று அவர் உரிமை கொண்டாடியது எனக்கு பிடிக்கவில்லை.இதை எப்படி  ஆசிரியரிடம் சொல்வது என்று நான் யோசிக்கையில் ஒரு மாணவன் சொன்னான் 

"டேய் உன் கிட்டே தான் இப்ப விஷயமே இருக்கு. நீ தான் எங்க லீடர் நீ 
பர்மிசன் கொடு.  நாங்க எடுத்து மாட்டிடறோம். ஆசிரியர் வந்தால் பசங்க எல்லாரும் ஆசைப்பட்டார்கள் அதான் மாட்ட சொல்லிட்டேன்னு சொல்லிடு. அவரும் மாட்டினதை எப்படி கழட்ட சொல்றது னு விட்டுடுவார்" என்று சொல்ல மற்றவர்களும் என்னை கெஞ்சவே நானும் ஓகே சொல்லி விட்டேன். 

ஆசிரியர்  பார்த்து விட்டு என்னை கேட்டார்.  நான் "பசங்க ஆசைபட்டாங்க அதான்" என்றேன். மாணவ மாணவிகளும்  தலையசைத்தார்கள். ஆசிரியர் அவர்களை அதற்காக திட்டவில்லை மாறாக "எப்படி என் டிராயரில் வைத்ததை நீ எடுத்து மாட்ட சொல்லலாம்"  என்று என்னை கோபமாய் கேட்டார். நான் திணறினேன்.  அடுத்து அவர் எடுத்த ஆக்சன் என்ன தெரியுமா. (என் பதவி முடிய பத்து நாட்களே 
இருந்த நிலையிலும்) என்னை உடனடியாக லீடர் பதவியிலிருந்து தூக்கி விட்டார். வேறொரு மாணவரை லீடராக்கினார். எல்லோரும் என்னை பரிதபமாய் பார்த்தார்கள்.

 அவர் சென்ற பிறகு எல்லோரும் என்னை சூழ்ந்து கொண்டு  "எங்க 
ஆசைக்கு உன்னை பலிகடா ஆக்கிட்டோம் சாரிடா" என்று ஆறுதல் சொன்னார்கள்."பரவாயில்லை விடுங்க. இதில் என் தப்பும் இருக்கிறது உங்களின் கோரிக்கையை அவர் கவனத்துக்கு கொண்டு சென்று அவரது 
அனுமதியுடன் தான் நான் அதை மாட்டியிருக்க வேண்டும் நானும் 
இப்படி செய்திருப்பது கூடாது.இந்த தண்டனை எனக்கு தேவை தான் 
இருந்தும் உங்கள் ஆசையை நிறைவேற்றிட்டேன் அது போதும் " என்றேன் 

FINAL PUNCH

இப்போது இந்த சம்பவத்தை நினைத்து பார்க்கையில், ஆசிரியர் என்பவர் அடுத்தவர் பொருளுக்கு ஆசைப்பட கூடாது என்று கற்பிப்பவர் மாணவர்களின் விருப்பத்திற்கு மாறாக தன் வீட்டுக்கு அவர்கள் பொருளை எடுத்து செல்ல ஆசைப்பட்டது தப்பாயிற்றே. என்று தோன்றுகிறது. 

மேலும்லீடர் என்பவர் ஆசிரியருக்கும் மாணவனுக்கும் பாலமாய் 
இருப்பவர். ஆசிரியர் தேவைகளை மட்டும் நிறைவேற்றுபவர் எப்படி மாணவர்களின் தலைவனாய் இருக்க முடியும். அந்த வகையில் 
அப்போது லீடர் பதவியில் இருந்து தூக்கப்பட்டது எனக்கு தலை 
குனிவாகவே இருந்தாலும், இப்போது   (அவரது கை பாவையாக
இல்லாமல்இருந்ததை) பெருமையாகவே நினைக்கிறேன் 


ஆர்.வி.சரவணன்